Dżakarta - Pasywno-agresywne zaburzenie osobowości (PAPD) powoduje, że osoba wyraża negatywne uczucia i emocje subtelnie lub biernie, a nie bezpośrednio. To często tworzy sprzeczności między tym, co mówią i robią.
Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA), pasywno-agresywne zaburzenie osobowości jest długotrwałym zaburzeniem, w którym ambiwalencja wobec siebie i innych wyraża się biernym wyrażaniem ukrytego negatywizmu.
Przeczytaj także: Czy ćwiczenia fizyczne mogą zminimalizować zaburzenia osobowości?
Rozpoznawanie pasywno-agresywnego zaburzenia osobowości
W definicji APA termin „ambiwalencja” oznacza, że dana osoba ma sprzeczne uczucia lub postawy wobec siebie, sytuacji, wydarzeń lub ludzi.
Innymi słowy, osoby z pasywno-agresywnym zaburzeniem osobowości nie są w stanie wyrażać i wyrażać w sobie negatywnych emocji. Nie są w stanie otwarcie wyrazić złości, smutku, odrzucenia czy rozczarowania, więc nie jest to zgodne z mową i zachowaniem.
Na przykład mogą entuzjastycznie zgodzić się na spotkanie na lunch, ale w końcu „zapomną” o spotkaniu lub nie pojawią się bez wyjaśnienia.
Osoby z pasywno-agresywnym zaburzeniem osobowości mają tendencję do wyrażania swoich myśli i uczuć biernie lub pośrednio, zamiast zwracać się do nich bezpośrednio. Te myśli i uczucia często reprezentują negatywne wzorce myślowe lub negatywizm.
Według APA negatywizm to postawa charakteryzująca się uporczywym oporem wobec sugestii innych ludzi lub tendencją do działania w sposób sprzeczny z oczekiwaniami, prośbami lub poleceniami innych, bez możliwości identyfikacji.
Osoby z pasywno-agresywnym zaburzeniem osobowości mają tendencję do kontynuowania pasywnego zachowania, pomimo posiadania zdolności do adaptacji i uczenia się nowych zachowań. W zależności od tego, jak poważne jest zaburzenie, może wpływać na sukces osoby w relacjach międzyludzkich, edukacji i pracy.
Przeczytaj także: Często kłamstwo może być zaburzeniem osobowości
Co powoduje zaburzenie osobowości pasywno-agresywnej?
Nadal nie jest jasne, dlaczego występuje zaburzenie osobowości pasywno-agresywnej. Uważa się jednak, że zaburzenie to wynika z połączenia następujących czynników:
- Genetyka lub dziedziczność.
- Dorastanie w agresywnym środowisku lub w miejscu nadużywania substancji.
- Często karany w dzieciństwie za wyrażanie złości, negatywnych emocji lub sprzeciwianie się myślom lub odczuciom.
- Nieuczenie się, jak się bronić w dzieciństwie.
- Zakłócenia w relacjach dziecka z autorytetami, takimi jak rodzice, opiekunowie czy nauczyciele.
Ponadto niektórzy ludzie mogą być bardziej narażeni na rozwój pasywno-agresywnego zaburzenia osobowości, ponieważ mają inny stan zdrowia psychicznego. Należą do nich zaburzenia lękowe, schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa, zaburzenia uczenia się lub uwagi oraz narcystyczne zaburzenie osobowości.
Rozpoznawanie objawów pasywno-agresywnego zaburzenia osobowości
Osoba z pasywno-agresywnym zaburzeniem osobowości ma tendencję do doświadczania rozdźwięku między tym, co mówi i robi. Chociaż zaburzenie może objawiać się na różne sposoby, typowe objawy obejmują:
- Odkładanie wykonania zadań, które pierwotnie były wykonywane dobrowolnie.
- Celowo popełniając błędy lub nie dotrzymując terminów realizacji projektów, zadań lub wydarzeń.
- Celowo nie pojawia się na spotkaniach, spotkaniach, imprezach towarzyskich lub zgromadzeniach.
- Działając zbyt uparty.
- Celowe zgubienie ważnych dokumentów, aby uniknąć projektów związanych z pracą, podróży, wizyt lekarskich lub spotkań rodzinnych.
- Nadmiernie narzeka na osobiste nieszczęścia.
- Odmawianie wykonywania zadań towarzyskich lub rutynowej pracy bez wyraźnego powodu.
- Wyrażanie kpin lub krytykowanie autorytetu.
- Uczucie zazdrości i urazy wobec stosunkowo szczęśliwych.
- Bądź kłótliwy.
- Na przemian wrogość i żal.
- Miej agresywną, pesymistyczną lub cyniczną postawę.
- Obwinianie innych za własne uczucia lub działania.
- Doświadczanie poczucia nieadekwatności lub niskiej samooceny.
- Zachowanie zimnego lub mściwego wobec innych bez wyjaśniania dlaczego.
Przeczytaj także: 5 zaburzeń osobowości z nadmiernym lękiem
Jeśli czujesz, że doświadczasz tych objawów lub są ci najbliższe osoby, które przejawiają taką postawę, powinieneś poprosić o pomoc eksperta, np. psychologa lub psychiatrę. Chociaż nie ma konkretnego leczenia tego zaburzenia, psycholog lub psychiatra może pomóc Ci zidentyfikować, zarządzać i przestać angażować się w sprzeczne zachowania i działania.
Aby to ułatwić, po prostu użyj aplikacji umówić się na wizytę do psychiatry w szpitalu, odbyć konsultację. Na przykład praca z doradcą lub psychiatrą może pomóc im w opracowaniu bezpiecznych i skutecznych strategii radzenia sobie, które pozwolą Ci cieszyć się bardziej satysfakcjonującym życiem.