„Atak paniki i napady lęku mogą wpływać na jakość życia chorych. Te dwa stany są w rzeczywistości różne, ale objawy są mniej więcej takie same. Poszkodowany może doświadczać irracjonalnego strachu, drżenia, duszności, zimna i tak dalej”.
Dżakarta - Zarówno ataki paniki, jak i ataki lękowe (zaburzenia lękowe) wywołują niepokój u osób cierpiących na tę chorobę. Są ludzie, którzy w pewnych sytuacjach doświadczyli paniki na wpół martwej. W rzeczywistości ich ciała drżały, pociły się obficie, aż trudno było oddychać.
Ataki lękowe lub uogólnione zaburzenie lękowe to uczucie niepokoju lub zmartwienia, które jest nadmierne i niekontrolowane. Cóż, to będzie przeszkadzać w codziennych czynnościach cierpiącego. Ten długotrwały stan może być doświadczany zarówno przez dzieci, jak i dorosłych.
Przeczytaj także: Objawy ataków paniki, które zostały zignorowane
Jaka jest więc różnica między tymi dwoma?
Zarówno ataki paniki, jak i zaburzenia lękowe mają swoje własne objawy. Jednak po bliższym zbadaniu objawy są prawie takie same. Ataki paniki charakteryzują się nie tylko paniką lub nadmiernym niepokojem. Ponieważ towarzyszy temu szereg innych objawów.
Według ekspertów z Outpatient Behavioural Health Services w szpitalu Henry Ford w Stanach Zjednoczonych, atak paniki może wystąpić spontanicznie, a nie jako reakcja na stresującą sytuację. Może się to zdarzyć podczas jazdy, jedzenia, a nawet snu.
Tymczasem zaburzenia lękowe mogą również pojawić się nagle i osiągną szczyt w ciągu zaledwie kilku minut. Ataki lęku zwykle osiągają szczyt w ciągu 10 minut i rzadko trwają dłużej niż 30 minut. W tym krótkim czasie cierpiący zdawał się doświadczać przerażenia tak silnego, że czuł, że umrze lub straci kontrolę.
Chociaż te dwa stany są różne, objawy napadów paniki i napadów lęku nie różnią się zbytnio
- Poczuj zbliżające się niebezpieczeństwo lub katastrofę.
- Strach przed utratą kontroli do tego stopnia, że boisz się śmierci.
- Szybkie i pulsujące bicie serca.
- Wyzysk.
- Chwiejny.
- Ciężko oddychać.
- Dreszcze.
- Gorący błysk .
- Nudny.
- Skurcze żołądka.
- Ból w klatce piersiowej.
- Bół głowy.
- Zawroty głowy, oszołomienie lub omdlenia.
- Uczucie drętwienia lub mrowienia.
- Uczucia nie są prawdziwe ani oderwane.
Poznaj czynniki ryzyka
Dokładna przyczyna ataków paniki nie jest jeszcze znana. Jednak u osób, które mają biologiczną podatność na ataki paniki, zwykle występują stany paniki związane ze zmianami w życiu.
Na przykład rozpoczęcie pierwszej pracy, ślub, rozwód, posiadanie dzieci poza planem i tak dalej. Co więcej, podejrzewa się również, że przyczyną tego zaburzenia lękowego jest stresujący styl życia. Ataki paniki mogą wystąpić z połączenia czynników wewnętrznych i zewnętrznych.
Oprócz powyższych rzeczy, oto inne czynniki, które mogą wywołać: atak paniki :
- Zmiany lub brak równowagi w substancjach wpływających na funkcjonowanie mózgu.
- Czynniki genetyczne, mają historię ataków paniki w rodzinie.
- Nadmierny stres, na przykład z powodu utraty kogoś bardzo ważnego.
- Miej temperament, który jest podatny na stres lub negatywne emocje.
- Palenie lub spożywanie kofeiny w nadmiarze.
Przeczytaj także: Niepokój dzieci odziedziczony przez rodziców, dlaczego?
Tymczasem ataki lękowe są początkowo wywoływane przez rzeczy, które wywołują lęk. Z biegiem czasu ten lęk staje się coraz gorszy, powodując ataki lękowe. Czynniki ryzyka obejmują:
- Doświadczyłeś niepokoju, takiego jak przemoc domowa lub zastraszanie.
- Czy kiedykolwiek zażywałeś narkotyki lub spożywałeś alkohol.
- Występuje nadmierna aktywność części mózgu, która kontroluje emocje i zachowanie.
- Płeć. Uważa się, że kobiety są bardziej podatne na to zaburzenie.
- Czynniki dziedziczne, rodzice lub bliscy krewni z uogólnionym zaburzeniem lękowym mają pięciokrotnie większe ryzyko wystąpienia podobnych warunków.
Czy te dwa schorzenia można leczyć?
Dostępne są rodzaje terapii w leczeniu lęku napadowego i zaburzeń lękowych. Oba stany ogólnie bardzo dobrze reagują na terapię w stosunkowo krótkim czasie. Podejście do leczenia jest oczywiście dostosowane do rodzaju zaburzenia i jego nasilenia. Jednak na ogół większość z nich jest leczona terapią, lekami lub kombinacją tych dwóch.
Terapia poznawczo-behawioralna i terapia ekspozycji to rodzaje terapii behawioralnej, które skupiają się na zachowaniu chorego i nie skupiają się na konfliktach lub ukrytych problemach psychologicznych z przeszłości. Oto różnice między terapią poznawczą a terapią ekspozycji:
- Terapia poznawcza. Ten rodzaj terapii jest często stosowany w przypadku problemów, takich jak ataki paniki, uogólniony lęk i fobie. Terapia poznawczo-behawioralna pomaga cierpiącym identyfikować i kwestionować negatywne wzorce myślenia lub irracjonalne przekonania, które wywołują lęk lub panikę.
- Terapia ekspozycyjna. Tymczasem terapia ekspozycji zachęca cierpiących do stawienia czoła strachowi i niepokojowi w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Terapia ta polega na stopniowym eksponowaniu budzącego lęk obiektu lub sytuacji, albo w wyobraźni, albo w rzeczywistości.
Przeczytaj także: 5 objawów zaburzeń psychicznych, które często są nieświadome
Chcesz dowiedzieć się więcej o powyższym problemie? A może masz inne dolegliwości zdrowotne? Możesz zwrócić się bezpośrednio do lekarza za pośrednictwem aplikacji. Dzięki funkcjom czatu i połączenia głosowego/wideo możesz rozmawiać z doświadczonymi lekarzami bez konieczności wychodzenia z domu. Dalej, pobieranie teraz w App Store i Google Play!
